سادات ولسوالی پغمان و استالف ولایت کابل

و

سادات ولسوالی پغمان و استالف ولایت کابل

دره‏ى «پغمان» يكى از زيباترين، سرسبزترين و خوش آب و هواترين منطقه كشور مااست كه يكى از ولسوالى‏هاى كابل است و در غرب آن قرار دارد. در ادبيات وفُلكلور مردم كابل، اصطلاح «ميله پغمان» شايع‏ترين اصطلاح رايج است. عاشق و معشوق وعده گاه خود را در پغمان مى‏گذارند وتوريست‏ها و سياحان خارجى از آن جا ديدن مى‏كنند. اين دره‏ى پُر آوازه از روزگاران قديم مورد توجه و محل تفريح و تفرج شاهان و اميران بوده است ؛ چنان كه هريك از آن‏ها محل مخصوصى براى خود ساخته و ايام تعطيلات و فراغت خود را در آن جا سپرى مى‏نمودند، زيرا شايع است كه آب چشمه سارهاى دره‏ى پغمان شفابخش بوده و تمام امراض جلدى و عصبى را زايل مى‏كند.

مهم‏ترين بناى تاريخى پغمان عبارت از «طاق ظفر» است كه در پيروزى مردم در مقابل تهاجم انگليس بر افغانستان لواى جهاد را برافراشته، با سازماندهى و فرماندهى لشكر ملّى بر ضد انگليس‏ها پيكار كردند واسامى غازيان و جنگجويان قهرمانان ملّى كشور هركدام بر ديوار آن طاق نقش شده است. همچنين دره‏ى پغمان در جهاد مردم افغانستان برضد اشغالگران روس به يك دره تسخيرناپذير مبدل شد كه هريك از گروهاى مسلح جهادى در آن جا جبهه‏ى مستحكم داشت و از آن جا حملات خود را براى ضربه زدن به ارتش متجاوز مستقر در نواحى كابل سازماندهى مى‏نمودند تا آن جا كه دشمن هرگز موفق به تصرف پغمان نگرديد، بسيارى از فرماندهان توسط فلم مستند ظفرمندان پغمان و دهها فلم مستند ديگرى شهرت جهانى را كسب نمودند.

پغمان در ده كيلومترى غرب كابل قرار دارد كه علاوه بر زيارت گاهى به نام: خواجه مسافر، پير بلند، چهارده معصوم، دوازده امام، دره زرگر و دوازده امام بيكتوت، باغ شهداء و…كه هركدام از آن مزارات داراى احاطه وديوار است و ميان تشيّع و تسنن پغمان از احترام خاصى برخور دار مى‏باشند.

ساكنين دره‏ى پرافتخار پغمان مركب از طوايف مختلف از جمله «سادات كرام» مى‏باشند كه در جاى جاى اين ولسوالى بسر مى‏برند و آن‏ها سادات بلند همّت اند كه در طول تاريخ كشور در امور حكومت و نظام مشاركت داشته و داراى موقعيت‏ها وپست‏هاى مهم وكليدى بوده و هستند، چنان كه از ميان آن‏ها كرنيل‏ها، جنرال‏ها، دگروال‏ها، دگرمن‏ها، جگرن‏ها… و همچنان وزير و رؤساى دواير دولتى زيادی ظهور نموده اند.

سادات حسینی و موسوی نسب در مناطق مختلف پغمان از جمله: دره زرگر، قلعه میران، قلعه نو، قلعه شیخ میر، دره پراچی و دره پشه ای یا بیکتوت سکونت دارند.

سادات در آن مناطق سالیان متمادی هست که پیشوایان معنوی، اجتماعی و سیاسی مردم پغمان بوده اند و آنها دارای مراکز مهم دینی از جمله: چهار مسجد و سه تکیه خانه می باشند.

از جمله مراکز دینی آنها مسجد امام جعفرصادق(ع) و تکیه خانه دوازده امام(ع) نام دارد که به همت مرحوم سید ظاهر شاه هاشمی و فرزندش مرحوم سید احمد هاشمی بازسازی گردیده و به یک مکان علمی ، آموزشی و دینی گسترش پیدا کرده است ، ساکنین قریه دره زرگر «سادات حسينى» از اولاده سيد شاه نظام‏الدين مشهور به شاه سيد بابا آتش نفس که نسبش به علی ابن الحسین(ع) می رسند.

بزرگان زیاد سادات آنجا شهرت بسزای درمیان اقوم مختلف پغمان دارند که از جمله شخصیت بزگوار، الگوی تقوا و فضیلت حجت الاسلام والمسلمین سید شاه گل حسین حسینی (جد بزگوار جنرال حاج سید شاه حسین حسینی) می باشد، عالم جلیل القدر سید شاه گل حسین حسینی چند سال امام جماعت و مبلغ دینی در ولسوالی پغمان و کابل همانند: قلعه عبدالعلی، قلعه حیدر خان و منطقه فراشای پغمان را عهده دار بوده و خدمات فراوانی برای مردم خویش نموده و یکی از خدمات ایشان اینکه: در ملکیت شخصی خویش مسجد بنا نموده و همچنان منزل مسکونی خویش را وقف امام حسین(ع) کرده وآن را بنا نهاده است که در این مکان مقدس(حسینیه) علم غیبی نگه داری می شود که تمام مردم ولسوالی پغمان از مناطق مختلف به زیارت آن می آیند و در ایام محرم و مراسم سوگواری شرکت نموده، نذر و خیرات می دهند.

به نقل موسفیدان منطقه، سال های قبل از جهاد، روز عاشورا در دوازه تکیه خانه دوازده امام(ع) گرگی می آمد و سر خود را روی دست هایش می گذاشت و عزاداری امام حسین(ع) را گوش داده و اشک از چشمانش جاری می شد که تمام بزرگان شیعه و سنی شاهد این واقعه بودند و همین طور کرامات دیگری هم راجع به تکیه خانه دوازده امام(ع) نقل می شود.

یکی دیگر از چهره های برجسته وخدمت گذار سادات دره زرگر شخصیت بزرگوار و روحانی پرتلاش ملا سيّد ابراهيم مؤسس «تكيه خانه دوازده امام(ع)» بود که عمر شریف خویش را صرف تبلیغ و بیان معارف اسلامی نموده و در بین اقوام مختلف پغمان از شهرت نیک برخور دار می باشد، معظم له از هم مباحث حضرت آیت الله شیخ محمد امین افشار شهید(ره) بود، وی نیز منزل شخصی خویش را وقف تکیه خانه امام حسین(ع) نموده است.

از دیگر شخصیت های بزرگ و نامدار سادات پغمان سيّد معصوم شاه كه در عصر امان ا… خان مى‏زيست او شخصيت پاک و صاحب كرامات بود؛ و همین طور سيّد پاينده شاه مشهور به سيّد سرلوچ، در میان مردم معروف است که وی دارای اخلاق و کرامات شایسته بوده، چنانچه در سال یک مرتبه امان ا… خان به زیارت این بزرگوار مشرف می شد، امان ا… در باغ این سید بزگوار بنام باغ حسینی رفته و دست پخت خانواده او را بعنوان تبرک صرف می نمود. و همچنین در تیرماه سال که وقت به حاصل آمدن چهار مغز بود بدانجا می رفت،

یکی دیگر از شخصیت های بزرگ پغمان بنام سيّد جلال آقا مشهور به قاری بود که با خواندن قرآن کریم با صدای زیبایی که داشت همه را شیفته کلام الهی می ساخت. وی در زمان حکام دورانش ظلم و تعدى را نپذيرفت و از او نیز كرامات ظهور می گردید؛. پدر بزگوار سید جلال بنام سید عبدالله حدود 150 سال پیش علم غیبی را به دست آورده که تا امروز آن علم را مومنین با احترام خاص در تکیه خانه دوازده امام(ع) نگهداری می کنند و همچنین سيّد يوسف آقا که انسان زاهد و بى ريا بود.

منطقه دیگری از پغمان بنام قول ریگی است که در آن تعداد زیادی از سادات می باشند و از جمله مشاهیر شان؛ سید برات علی شخصیت برجسته و محبوب القلوب مردم پغمان هست ونواده او سید علی حسین یکی از تکیه داران مشهور می باشد و یکی از فرزندانش حجت الاسلام سید امیر حسین اکبری از روحانیون مجاهد دره زرگر و مسئول فرهنگی پایگاه شهید یعقوبی(ره) بوده و این عالم دینی همیشه در سنگر دارای شهرت نیک داشته است.

یکی دیگر از مشاهیر این تیره سید فتح علی شاه فرزندش سید نادر می باشد، آن پیرمرد مجاهد که در زمان جهاد چون: حبیب ابن مظاهر فداکاری های زیادی را نموده و فرزند عزیزش شهید سید طاهر هاشمی یکی از چهره های درخشان جهاد (و از همرزمان جنرال سید شاه حسین حسینی) بود كه در فتح پسته پژك و بسیار از مناطق دیگر نقش مؤثرى داشته و در جبهات نبرد حماسه های زیادی از خود بجا گذاشت.

دیگر مناطق پغمان که سادات در آن ساکن هستند، قلعه میران و قلعه نو سادات موسوی نسب زندگی می کنند و تخلص برخی آنها رضوی هستند، سر سلسله سادات رضوى پغمان سيد شيخ مير مى‏باشد که از مشهور ترین شخصیت های نامدار کشور محسوب می گردد، او انسان عيار گونه و مبارز بود كه با حكام ظالم گذشته مبارزه نمود، سید شیخ میر در پغمان می زیست که در وقت و زمانش دارای شهرت فراوان بوده و ملکیت های زیادی بنام اوست، از جمله در دشت برچی باغ شیخ میر، دشت چونغر و دشت چمتله و اطراف ولسوالی پغمان زمین های زیادی از وی باقی مانده است که از آن شخصیت بزرگوار مردم پغمان به نیکی یاد می کنند، او در زمان عبدالرحمن خان با چند تن از یارانش در مزار شریف رفته و در آنجا به شهادت می رسد و نیز مير سيدخان یکی دیگر از شخصیت های این تیره است؛ همچنین گفته می شود که اقبال لاهوریدا نـشـــمند فـرهیخـته، فیلـسوف ستـرگ شـرق و شاعـر روشـنگر و ا نـقلا بی جها ن اسـلام و از پیش تازان تقریب و اخوت اسلامی که در این راستا تلاش های او برای جهان اسلام مفید و موثر واقع گردید، وی نیز از سادات موسوی پغمان بوده و به نقل برخی از سادات پغمان ارتباط میان سادات پغمان و خانواده اقبال در هند هست و به ادعای آنها مدارکی هم در این زمینه وجود دارد.

سادات رضوی در دوران جهاد نیز حضور فعال داشته که یکی از مشاهیر معاصر این تیره جنرال سید غریب رضوی مشهور به سید غریب توکل بخدا، قومندان نظامی جبهات پغمان بوده و از جمله شخصیت های ممتاز که بیشتر عمرخویش را در جهاد و دفاع از نوامس وطن و اسلام سپری نموده و فعلا جنرال برحال وزارت داخله افغانستان می باشد.

همچنین شهيد سيد پادشاه، كه سال 1366 در جاجى به شهادت رسيد، شهيد تورن حسينى از فرماندهان نامدار و با کفایت جبهات پغمان، شهيد سيّد نبرد که الگوی تقوا و ایثار بود، شهيد سيّد رضا مشهور به قند آقا، شهيد سيد عبدالله، شهيد سيداكبر، شهيد سيد مختار، شهید سید مقیم، شهيد سيد فاضل، شهيد سيد گلالى، شهيد سيد اكرم، شهيد سيد ميربابا، شهيد سيّد معصوم شاه حسينى، شهيد سيد على آقاحسينى، شهيد سيد ابوالشاه حسينى، شهيد سيد ميرزاگل حسينى، شهيد ميرسعيد هاشمى، شهيد سيد طالب شاه، شهيد سید مظفرهاشمى كه در زندان پلچرخى به شهادت رسيد… که هرکدام از فرماندهان و شهدای سر افراز جبهات پغمان بودند که با مبارزه و مقاومت و پایداری شان درس فداکاری را به ما آموختند.یاد و خاطره همه آن عزیزان گرامی باد.

سادات موسوی که در پغمان، استالف و شهر کابل سکونت دارد

سید ابراهیم مرتضی بن امام موسی کاظم(ع)( بروایتی مدفون در روستای ورزن در نزدیک چشمه علی د امغان، بروایت دیگری مدفون شهر یار نزدیک سمنان مملکت پارس و بروایت شیخ عباس قمی(ره) به نقل از کتاب غایة الاختصار تاج الدین ابن زهره حسینی او و فرزندش ابوسُبحه در مقابر قریش نزد پدر بزرگوارش امام موسی کاظم(ع) مدفون می باشند) پسرش سید عبدالمومن احتمالاً معروف به ابوسبُحه (والله عالم بالصواب) پسرش زین العابدین پسرش سید کمال که مرقد مبارک دو نفر اخیر الذکر در مدینه منوره است.

پسرش سید محمد پسرش سید محمد تقی پسرش سید حسن پسرش سید معصوم پسرش سید شمس الدین که مرقد مبارک این پنج نفر سید بزرگوار در سبز وار فارس می باشند.

پسرش سید احمد پسرش سید عبدالله که مدفون هر دو سید بزرگوار در قریه خواندیه ایران است؛ پسرش سید بدرالدین پسرش سید جلال عرب پسرش سید مرتضی که مرقد مبارک این سه نفر سادات عالی درجات در بخارا می باشد. پسرش سید حسن مشهور به میر حسن یخسوز که در قریه بالا محله بیکتوت پغمان یخ را سوختانده و مسجدی در آن قریه به اسمش مسمی بوده است (مسجد میر سید حسن یخسوز) که مسجد مذکورپس از شهادت ذریعه بمباردمان ها و آتش اسلحه ثقیله در دوران تجاوز روس ها و در سال 1384 دوباره بازسازی و بنام مسجد جامع امام زمان(عج) نامگذاری شده ومحل یخسوزی حضرت میر سید حسن در جنب مسجد مذکور جداگانه تعمیر و دارای نشان سنگی که در آن جمله (زیارتگاه محل یخسوزی میر سید حسن(ره)) در ان حک گردیده نصب دیوارش می باشد.

مرقد مبارک میر سید حسن یخسوز در باغی مشهور به باغ مزار در قریه گداره استالف واقع می باشد که بالای مرقد مبارکش سنگ بزرگ به شکل مکعب مستطیل قرار دارد که در اطراف و جوانب سنگ مذکور ایات مبارک قران کریم حک گردیده و در طرف پائین پایش شهرتش به این مضمون حک شده : «سید حسن ابن میر مرتضی ابن جلال».

میر پاینده محمد دیوار سوار پسر میر سید حسن یخسوز است که مرقذ مطهرش در تپه ارغوان زار استالف که مراقد سادات استالف درآنجا قرار دارد واقع گردیده دارای چهار دیوار کوتاه صُفه مانند است و کدام لوح سنگ حک شده ندارد.

پسرش سید میر مرتضی پسرش سید میر هاشم پسرش میر سعدالدین پسرش میر عنایت الله پسرش میرعبدالله پسرش میر قطب الدین که مرقد مبارک این شش نفر سادات عالی درجات نیز در باغ گُداره استالف در جوار مرقد سید حسن یخسوز می باشد. میر قطب الدین آقای موصوف دارای فرزندانی به اسمای سید میر رفیع ، میر بهرام ، میر طماس، میر فیروز و میر بزرگ بود.

اولاد و احفاد میر بهرام ومیر طهماس در شهر کابل و اولاد میر فیروز و میر بزرگ در قریه باغ تکیه و اسملۀ استالف زندگی می کنند

سید میر رفع آغا که شخص عالم عابد و عارفی بود و مرقد مبارکش متصل دیوارسمت غرب زیارت شاه مردان واقع بالای محله بیکتوت پغمان می باشد. پدر جد تمام سادات رفیع زاده بوده و اولین شخص است که از استالف به پغمان مهاجرت فرموده و ابتدا در دهن قوُل هزاره واقع دامنه کوه منگل خوله (بین کوتل ارغنده و درویش تولک) زندگی داشته و دارای خانه، باغ و مزرعه بوده و دختر عفیفه ار از اهالی کوبکی که که پشتوزبان و از برادران اهل سنت می باشد به نکاح خود درآورده که بی بی موصوف در نزد اهالی منطقه معرف به بی بی افغان بوده، او زن عفیفه، مومنه، نجیبه و جده تمام سادات رفیع زاده می باشد.

سالیانی بعد سید میر رفیع مرحوم به اثر تقاضای اهالی بالا محله بیکتوت پغمان از دامنه قوُل هزاره به بالا محله بیکتوت پغمان در مرتفع ترین نقطه آن مسکن گزین گردید. آن جایگاه الهام بخش تقوی و فضیلت و شجاعت و شهامت که در زمان حکومت ملحدین کمونیست ها و اشغال روس یگانه مرکز مجاهدین و مبارزه علیه الحاد و کفر بوده و به تل خاکی مبدل گردیده که باز سازی و تعمیرآن در این حالت نهایت ضعف اقتصادی که دامنگیر اهالی منطقه می باشد از عقل بیرون است.

سید میر رفیع آقای بزرگوار فرزندان بزرگواری مانند خودش به نام های سید سعد الدین آقا، سید صدرالدین آقا و سید بدرالدین آقا بجا گذاشت که آن بزرگوار پدران سلسله جلیله سادات رفیع زاده می باشد.

سید بدر الدین آقا دارای فرزندی بنام سید سکندر شاه بوده واز او فرزندی بود بنام سید امیر شاه آقا که از وی فرزند ذکور بجانمانده اما دارای دو صبیه بوده که دارای اعقاب اند سید سعد الدین آقا دارای فرزندی بنام های سید شمس الدین و سید زمان شاه آقا بود که از سید شمس الدین آقا موصوف پسری بنام سید قطب الدین که بلا عقب بود و دخترانی بجامانده که دارای اعقاب اند. سید زمان شاه آقای بزرگوار دارای فرزندانی به نام های میر اعظم شاه آقا، سید اصغر آقا و سید نادر شاه آقا و چند صبیه بجامانده که دو صبیه و هر سه فرزندش دارای اعقاب اند.

از میر اعظم شاه آقای بزرگوار دو فرزند بنام میر مظفر الدین شاه رفیع زاده و میر احمد علیشاه رفیع زاده بجامانده که تا تاریخ 20/8/1388 خورشیدی هر دو حیات دارند و دارای فرزندان اعیم از پسر و دختر می باشد. سید اصغر آقا دارای فرزندانی بنام های الحاج سید سرور رفیع زاده ، سید آقا رفیع زاده و میر پاینده محمد رفیع زاده میب اشد که مرحوم سید سرور دارای اعقاب از دختر و پسر بوده و از سید آقای مرحوم محض دو دختر بجا مانده و میر پاینده محمد مذکور که تا هم اکنون در قید حیات است دارای سه پسر می باشد.

از سید نادر شاه مرحوم دو پسر بنام میر عادل شاه وسید ظاهر شاه بجا ماند که میر عادل شاه موصوف شخص عالم بوده که تحصیلاتش را در معارف اسلامی کسب نموده و در علوم دینی دارای معلومات بالا است.

سید ظاهر شاه که قبلاً منصب دار نظامی بود در زمان حکومت کمونیست ها ترک وظیفه نموده جهه جهادی را که مشهور به پایگاه شاه مردان بود بر ضد حکومت کفر و الحاد رهنمائی واداره نموده مصدر رشادت و شهامت های بی نظیری در عرصه جهاد و مبارزه گردیده که تا هم اکنون در قید حیات بوده و فرزندانی اعم از پسر و دختر دارا می باشد.

سید صدرالدین آقا دارای فرزندانی بنام های سید پادشاه و سید گل پادشاه بوده که از مرحوم سید پادشاه آقا فرزند ذکوربجا نمانده و دارای دخترانی بوده و اما سید گل پادشاه مرحوم که شخص عالم و زاهد و عهد دار امامت مسجد شریف میر سید حسن یخسوز ( فعلاً نام گذاری شده بنام مسجد امام زمان(عج)) بود ازوی فرزندی بنام سید حسین، سید عباس و سید غلام حسین آقا می باشد که سید حسین مذکور بلاعقب بوده و از سید عباس مرحوم که مدفون قرغوی بهسود است فرزندانی بنام های سید حیدر شاه و سید اسمعیل آقا بجامانده که سید حیدر شاه مرحوم دارای فرزندانی بنام های سید هاشم و میر محمد شاه می باشد که هر دو تا حال در قید حیات بوده و دارای فرزندان ذکور و اناث می باشند.

سید اسمعیل آقای موصوف که حیات دارند دارای فرزندی بنام سید مرتضی رفیع زاده مشهور به شاه آغا می باشد که سید مرتظی رفیع زاده مذکور دارای فرزند ذکور و اناث می باشند.

سید غلام حسن آقا که پسر بزرگ مرحوم سید گل پادشاه بوده و دارای سه دختر و یک پسر بنام سید علی احمد مشهور به طغُان آقا بود که از سید احمد سه صبیه و سه پسر به نام های سید حسن، سید فقیر و سید ابوالحسن قهرمان غازی شهید می باشد؛ سید حسن تورنجنرال متقاعد قوای هوای مشهور به دگرمن رفیع زاده فرزند برزگ سید علی احمد مشهور به طغُان که تا حالا درقید حیات می باشد، او تحصیلاتش را تا درجه فوق لیسانس در رشته الکترونیک انواع طیارات حربی اعم از جیت مسافر بری و هیلیکوبتر های نظامی آن زمان بپایان رسانده که از سنبله سال 1339 تا میزان سال 1363هجری شمسی در قطعات بگرام و خواجه رواش میدان های قوای هوایی و مدافعه هوایی باالفصل شامل وظایف دولتی بوده و در تاریخ 8/7/1363 هجری مهاجر و بعداً مشغول جهاد مسلحانه بود.

جنرال سید حسن رفیع زاده؛ بتاریخ 8/7/1363 در حالیکه یکتن از چریکان پایگاه 114 قرآن بود دستگیر وتمام خصوصیات پایگاه و مربوطات آن را افشا نموده بود نظر به هدایت سید ابوالحسن رفیع وظیفه نظامی را در حالیکه دگرمن با قدامت تفاوت چهل فیصد حقوق دگروالی بود ترک وظیفه نموده، ابتدا در پایگاه 114 قرآن و بعداً درجمهوری اسلامی ایران مهاجر گردیده و در دفاتر حرکت اسلامی کرمان و بعداً دفتر مرکزی قم تا زمان شهادت شهید سید ابوالحسن رفیع زاده بحیث مسول اداری ومعاون نظامی ایفای وظیفه می نمود. پس از شهادت سید ابوالحسن براساس دستور رهبری حرکت اسلامی مسولیت پایگاه 114 قرآن گردیده تا پیروزی مجاهدین این مسولیت را بدوش داشته و بعد از تشکیل حکومت اسلامی برتبه تورنجنرالی ترفیع و در وزارت دفاع ملی بحیث سرمفتش ریاست عمومی تفتیش آن وزارت ایفای وظیفه می نمود و با سقوط دولت اسلامی توسط طالبان مجددا به کشور ایران مهاجرت را اختیار نموده و پس از سقوط گروه طالبان ایشان دوباره به کابل برگشته و در سال 1383 برتبه تورنجنرال به تقاعد سوق گردید.

سید حسن رفیع زاده دارای چها رپسر به نام های سید اسحاق مشهور به زلمی، سید جواد، سید سجاد و سید عیسی و دو صبیه هست.

سید فقیر رفیع زاده (مشهور به طُغیان) که دومین فرزند سیدعلی احمد می باشد تحصیلات خود را در رشته تخنیک طیارات مسافربری به درجه انجنیر بپایان رسانده و تا زمان سلطه کمونیست ها درمیدان هوای ملکی خواجه رواش منحیث یک انجنیر فعال ایفای وظیفه می نمود و در زمان کمونیست ها پس از سپری نمودن مدت مدیدی شکنجه و زجر در زندان، همراه برارد قهرمانش سید ابوالحسن رفیع زاده سنگر به سنگر جهاد نموده و بعداً به جمهوری اسلامی ایران مهاجر گردیده که تا هم اکنون در آجا زندگی می کند. او دارای چهار فرزند به نام های سید ذکی، سید نقی، سید نبی و سید رفیع و چهار صبیه می باشد.

شهيد سيّد ابوالحسن رفيع زاده، از جمله فرماندهان دلير و قهرمان جبهات نبرد در برابر كمونيست‏ها در آغاز جهاد به حساب مى‏آمد. شهيد رفيع زاده از نظر مبارزات نظامى و تفكرات اجتماعى، تجسم آرمان‏هاى مردم واسوه‏ى مقاومت و فداكارى و تحقق مساوات و اخوت اسلامى ميان تشيّع و تسنن در جبهه‏ى مقاومت پغمان بود، او عمل كرد مخلصانه و زندگى پاك و بى آلايش داشت و باخاك نشينان هم نشين بود که در بخش مشاهیر معاصر از زندگی و مبارزات شان یاد آوری به میان خواهد آمد، متأسفانه از او اولادی بجا نمانده؛ اما مادر این شهید بزرگوار در جبهاد زجر و مشکلات فراوان را متحمل نموده که چند سال بعد از شهادت شهید رفیع زاده در سال 1369 مادر مکرمه اش توسط نواسه هایش به جمهوری اسلامی ایران مهاجرت نموده بود که بتاریخ 12/2/1372 به شهر کاشان در سن 70 سالگی دعوت حق را لبیک گفته و در مقابر مهاجرین دارالسلام کاشان بخاک سپرده شده است که خداوند این مادر ایثار گر و فداکار را با جده اش حضرت زهرا(س) محشور گرداند.

سادات گردیز که در بیکتوت پغمان ساکن هستند

مرحوم حاجی سید طالب فرزند سید بابر شاه فرزند سید نظر فرزند سید تیمور فرزند سید تراب فرزند سید طهماس اصالتا ً از سادات عالی قدر گردیز می باشند که ابتداً در چهاردهی کابل زندگی می کردند و پدران شان ازآنجا به قلعه نو بیکتوت پغمان آمده مسکن گزین شدند. از مرحوم حاجی سید طالب مذکورکه سید طاهر نام داشت مجاهد قهرمانی بود که در سال 1361 در جنگ رویاروی در مقابل ارتش سرخ شوروی در دره پشه ای بعد از رشادت ها و شهامت های زیاد به درجه رفیعه شهادت رسید.

سید قلم الدین نیز مجاهد بوده و فعلاً در قید حیات است مرحوم سید سلیمان شاه ولد سید طهماس از این خاندان مرد و شجاع و بزرگواری بود که از او فرزندی بجا نمانده و مامای سید طالب بود، هم چنان ازین سلسله سید میر آقا و سید امیر شاه دو برادر بودند که از سید امیر شاه فرزند ذکور بجانمانده و سید میر آقا دارای فرزندانی بوده که فعلاً اولاده آنها عبارتند از: سید عقیق و سید اسد الله و سید یاقوت شاه که دارای اعقاب اند و همه درقلعه نو بیکتوت پغمان زندگی می کنند.

سادات کنُر که در قلعه نو بیکتوت پغمان سکونت دارند

سید محمد علیشاه و سید فقیر پسران مرحوم سید قلندر پسرسید کریم پسر سیدعبدالحمید پسر سید عبدالفتح از سادات عالیقدرکنر ولسوالی پشد می باشند که پدران شان از کنربه قلعه نو بکتوت پغمان آمده اند و فعلاً هر دو برادر یعنی سید محمد علیشاه و سید فقیر در قید حیات بوده و دارای اولاد ذکور و اناث می باشند. سید فقیر مذکور مجاهد و در دوران جهاد در تنظیم مولوی خالص بوده و دبرابر روس ها و کمونیست ها مبارزات شایانی نموده. یکی از خاطرات خود را سید فقیرآغا در زمان جهاد چنین نقل میکند:

در وقتی از اوقات جهاد قوای دولت کمونیست و ارتش سرخ شوروی با صد ها تانک و توپ و عسکر بالای پغمان حمله کردند و جنگ مدت زیادی دوام کرد.

تماماً مجاهدین روزها گرسنه و تشنه بودند از سوی دیگر کمونیست ها از زمین و هوا مارا زیر آتش گرفتند روزگار بالای ما سخت شد.

به درگاه خداوند دست نیاز را بلند کردیم و یاری خواستیم ناگهان آسمان ابر شد و باران به شدت بارید همه سیراب شدیم و قوای متجاوز نیز عقب نشینی کرد در حالیکه نه زخمی داده بودیم و نه شهید.

ساداتیکه در قلعه میران مرکز پغمان زندگی می کنند و نسب خود را به حضرت امام رضا(ع) می رسانند و خود را رضوی میدانند.

حاجی سید دولت شاه پسر سید فقیر که مرحوم سید فقیر و برادرش سید قربانعلی دارای اولاد ذکور و اناث می باشند.

هر دو پسران سید میر داد اند سید میر داد بن میرعزیز بن میر خورد بن میر کلان بن سید شیخ بن سید عبدالقادر بن میر یحیی بن میر بهاءالدین بن سرور بن سید ظهرالدین آفتاب بن سید شهاب الدین قتال بن سید نجم الدین کبری بن سید سلطان برهان الدین قلیج بن نظام الدین بن سید مهدی بن سید کمال بن سید حضرت محدی شاجین بن سید محمد بن سید احمد بن سید عبدالله بن سید طالب بن سید حسن بن علی بن موسی الرضا(ع).

سادات استاليف

منطقه‏ى «استاليف» يكى از محلات شمالى و مربوط ولايت كابل است كه تعدادى كثيرى از «سادات حسينى نسب» در آن زندگى مى‏كنند. آنان از اولاد و اعقاب سيّد محمدعلى احرار (برادر ميرسيّدعلى ولى) مى‏باشند. محمد حنيف حنيف زاده در كتاب خود تحت عنوان «گلزار عشق» راجع به انساب، تاريخ و مقابر آن سادات بزرگوار تحقيقاتى انجام داده و در قسمتى از نوشتارش آورده است: اولاد سيّد محمد على احرار به نام مير و به اصطلاح ازبكيه به نام ايشان يا ميراستاليف ياد مى‏شوند و بعد با زبان شعرى چنين بيان كرده است:

مير استاليف ما ايشان لقب

قطب شان هم سيّد عالى نسب

سيّد با شرف و آل جلال الدين حسين

گرچه شامى و بخارايى و لى در حق عرب

او نجيب الطرفين است و از نسل حسين

صاحب كشف مقامات عجب در عجب است.

شاخه‏ى ديگر از «سادات شمالى» موسوى نسب و حنفى مذهب‏اند كه در اوپيان شريف اقامت گزيده‏اند. آنان سادات شجاع و نامدارى هستند.

کوثرالنبی (پژوهشی در تاریخ سادات افغانستان ) چاپ دوم

سید جعفر عادلی حسینی

چاپ سوم در ۱۶۰۰ صفحه به زودی در کابل و دیگر ولایات و نقاط جهان رونمایی می‌شود و خدمت عزیزان و علاقمندان قرار می‌گیرد