چیستی و چرایی روند فکری انقلاب سبز(11)

چیستی و چرایی روند فکری انقلاب سبز

فصل نو در دادخواهی سادات: اوج‌گیری حمایت‌ها و واکنش‌ها

قسمت یازدهم

پس از موفقیت اولیه در جمع‌آوری امضاها، حمایت‌های گسترده‌ای از سراسر افغانستان، به‌ویژه از سوی بزرگان و نخبگان سادات، به سمت روند فکری انقلاب سبز روانه شد. تماس‌های پی‌درپی از ولایات مختلف نشان داد که این حرکت دیگر محدود به کابل نیست، بلکه به یک جنبش سراسری تبدیل شده است.

بزرگان سادات در نقاط مختلف کشور با تماس به اعضای روند فکری انقلاب سبز، حمایت کامل خود را اعلام داشته و بر لزوم مدیریت این دادخواهی توسط یک جریان مستقل و مردمی تأکید کردند. آن‌ها خواستار آن شدند که این حرکت از نفوذ و مداخلات معامله‌گران سیاسی و افرادی که با نگاه منفعت‌طلبانه به حقوق سادات می‌نگرند، محفوظ بماند. در همین راستا، جلسه‌ای مشورتی میان بزرگان و فعالان سادات سادات و اعضای روند فکری انقلاب سبز در کابل برگزار شد که در آن تصمیمات مهمی برای مراحل بعدی این حرکت اتخاذ گردید.

با توجه به اینکه روند جمع‌آوری امضاها به پایان خود نزدیک شده بود، اعضای انقلاب سبز تصمیم گرفتند تا در مسجد امام رضا (ع) نشستی با حضور بزرگان، علما، جوانان و فعالان مدنی برگزار کنند. در این جلسه، پس از مشورت‌های فراوان، بر گام‌های بعدی تأکید شد:

طومارهای امضا شده قرار شد در سه مرحله به نهادهای مهم ملی و بین‌المللی ارائه شوند. طومار نخست به نمایندگان پارلمان، دومی به ریاست جمهوری، و سومی به دفتر سازمان ملل در افغانستان تحویل داده شود.

تصمیم بر این شد که اگر حکومت افغانستان ظرف یک هفته موضع خود را در قبال درج نام سادات در تذکره‌های الکترونیکی مشخص نکند، مرحله بعدی دادخواهی با حضور گسترده مردم و تجمع در مقابل ارگ ریاست جمهوری آغاز گردد.

در صورت ادامه بی‌توجهی حکومت، روند فکری انقلاب سبز از طریق نهادهای بین‌المللی، پرونده این مطالبه مدنی را در سطح جهانی مطرح خواهد کرد.

طبق برنامه‌ریزی اولیه، قرار بود طومار پارلمان طی یک راهپیمایی گسترده از پل کوته‌سنگی تا مقابل ساختمان پارلمان انتقال یابد، اما شرایط امنیتی نامساعد در کابل باعث شد که این حرکت به تعویق بیفتد. در همان زمان، حرکت انقلاب سبز به اوج خود رسیده بود و حساسیت‌های اجتماعی پیرامون آن افزایش یافته بود. در همین مقطع، اظهارات **رولا غنی**، همسر رئیس‌جمهور وقت، که در یک برنامه تلویزیونی اعلام کرد «سادات قوم نیست»، خشم عمومی را برانگیخت.

اظهارات توهین‌آمیز رولا غنی، جامعه سادات را بیش از پیش متحد کرد. در واکنش به این سخنان، سادات بامیان با برگزاری یک گردهمایی بزرگ، اعتراض خود را اعلام داشتند. تجمع سادات در بامیان یک پیام واضح داشت: سادات به هیچ وجه هویت خود را انکار نمی‌کند و در برابر هرگونه تلاش برای نادیده گرفتن حقوقش خواهد ایستاد.

سادات بامیان که همواره در تاریخ افغانستان به عنوان نماد صبوری و مبارزه شناخته شده‌اند، با برگزاری این گردهمایی، چهره جدیدی از قدرت اجتماعی خود را به نمایش گذاشتند. این تجمع، شکاف‌های قومی و تبعیض را به چالش کشید و نشان داد که سادات دیگر حاضر نیستند در حاشیه بمانند.

روند فکری انقلاب سبز، اعلام کرد که این مبارزه تنها به جمع‌آوری امضا محدود نمی‌شود، بلکه مسیر طولانی احقاق حقوق، با قدرت و پشتوانه مردمی ادامه خواهد یافت. جنبش «امضا برای عدالت» اکنون دیگر فقط یک مطالبه نیست، بلکه به الگویی برای دادخواهی مدنی تبدیل شده که توانسته صدای یک قوم را از حاشیه به متن جامعه افغانستان بیاورد.

پیام واضح و ماندگار بود: حرکت سادات تنها یک اعتراض مدنی نبود، بلکه آغازی بر یک مسیر بی‌بازگشت برای احقاق حقوق و تثبیت هویت بود. این حرکت، همبستگی و اراده‌ای را نمایان کرد که دیگر قابل نادیده گرفتن نیست. اکنون، فصل تازه‌ای آغاز شده است فصلی که در آن، ایستادگی و مطالبه‌گری به یک مسئولیت جمعی تبدیل شده و هیچ مانعی جلودار این مسیر نخواهد بود.

ادامه دارد…