شلاق در ملأ عام؛ افزایش مجازات‌های بدنی در سایه سکوت جهانی

🔸 خبرگزاری آگاه – کابل | پنج‌شنبه ۲۸ حمل ۱۴۰۳

دادگاه عالی طالبان اعلام کرده است که در تازه‌ترین موارد، ۱۷ نفر از جمله یک زن در ولایت‌های کابل و ارزگان در برابر دید مردم شلاق زده شده‌اند. این اقدام بخشی از روند گسترده‌ای است که در هفته‌های اخیر شدت گرفته و نگرانی‌های جدی را در سطح داخلی و بین‌المللی برانگیخته است.

بر اساس خبرنامه این نهاد، در ولایت ارزگان، ۱۵ نفر به اتهاماتی چون سرقت، زنا، لواط و «روابط نامشروع» به حبس‌های کوتاه‌مدت و ۳۹ ضربه شلاق محکوم شده‌اند. در کابل نیز دو نفر، یکی زن، به جرم مشابه تحت مجازات علنی قرار گرفته‌اند.

این در حالی است که نهادهای حقوق بشری گزارش داده‌اند تنها در ماه جاری، دست‌کم ۴۱ نفر – شامل ۸ زن – در ۱۳ ولایت کشور به‌صورت علنی مورد شلاق قرار گرفته‌اند.

بازگشت مجازات‌های قرون وسطایی به صحنه عمومی

بررسی آماری نشان می‌دهد از زمان روی‌کار آمدن دوباره طالبان در سال ۲۰۲۱، مجازات‌های بدنی به‌ویژه شلاق در محضر عام، به‌طور فزاینده‌ای اجرا شده‌اند:

• در سال ۱۴۰۱: ۲۹۸ تن (از جمله ۷۴ زن)

• در سال ۱۴۰۲: ۴۴ تن (شامل ۶ زن)

• در سال ۱۴۰۳: ۴۵۸ تن (شامل ۶۰ زن)

• و تنها در یک ماه اخیر ۵۶ نفر (۸ زن)

در مجموع، طی این سه سال و چند ماه، حداقل ۸۵۸ شهروند کشور، به‌شمول ۱۴۸ زن، در برابر دید مردم شلاق خورده‌اند.

قصاص‌های تازه در ولایت‌ها

علاوه بر مجازات شلاق، طالبان در یک ماه گذشته، حکم قصاص چهار تن را در ولایت‌های فراه، نیمروز و بادغیس اجرا کرده‌اند؛ اقدامی که با موجی از واکنش‌های جهانی مواجه شد.

صحنه‌هایی که وجدان جامعه را می‌لرزاند

میدان‌های ورزشی، که زمانی محلی برای نشاط، بازی و تعاملات اجتماعی بود، اکنون بدل به جایگاه اجرای مجازات‌های علنی شده است؛ جایی که طالبان با دعوت رسمی از مردم، صحنه‌های شلاق‌زدن را به نمایش می‌گذارند.

نرگس، باشنده کابل، می‌گوید:
«افغانستان برای ما به جهنم تبدیل شده است. ما هر روز شاهد شلاق زدن، قصاص و محدود شدن زندگی‌مان هستیم. نه آزادی داریم و نه امیدی.»

یک جوان دیگر که نخواست نامش فاش شود، می‌گوید:
«زیر نام شریعت، خشونت را نهادینه کرده‌اند. میدان‌های عمومی را به صحنه‌های تحقیر و ترس مردم تبدیل کرده‌اند. تا کی این وضع ادامه دارد؟»

سکوت، سرپوش مشروعیت نیست

در حالی‌که سازمان‌های حقوق بشری چون دیدبان حقوق بشر و ملل متحد بارها این نوع مجازات‌ها را محکوم کرده‌اند، طالبان همچنان بر روایت خاص خود از «شریعت» پافشاری دارند. هیدر بار، مدیر بخش زنان در دیدبان حقوق بشر، هشدار داده است که:
«طالبان راهبرد خود را بر ترس استوار کرده‌اند، نه عدالت.»